«Қансонарда бүркітші шығады аңға» өлеңін мәнерлеп оқуда 6 «Б» - сынып оқушысы Уалғали Дарын.

Бір сөзім «Мың бір түннен» оқып көрген, Өлең қып сол сөзімді айтқым келген. Болыпты ағайынды екі жігіт, Бағдатта Мұстапа мен Сапа деген.     Екеуі жетім еді әкесі өлген, Талаптан, жетімбіз деп, бос жүрмеген. Тігінші, кестеші еді кіші інісі, Мұстапа суретшілік ғылым білген.     Екеуі екі айрылмақ қамын жеген, Бір шетке кетпек болып жұрт көрмеген. Мал тапқаны бір іздеп таппақ болып, Серт қылып, бір-біріне уәде берген.   Екеуін екі жақка тағдыр бөлген Жандар емес қатерден әсте именген. Шын,

Я, алла, құрметінде достың Махмұт[1], Тілге жар бер, білінсін тура мақсұт. Арун-Рашид халифа заманында Бағдатта бір жігіт бар аты Масғұт.   Шаһардан бір күн Масғұт шықты тысқа, Барды ма кезі келіп бір жұмысқа? Бір ұры бас сап тонап жатқан жерде Кез болды бір бишара шал байғұсқа.   Шал байғұс айғайлайды аттан салып, Айырып алған жан жоқ оны барып. Кім де болса бір ерлік қылайын деп, Масғұт ұшты ұрыға оңтайланып.   Масғұтты ұры шапты қылышпенен, Тәуір-ақ жан сақтапты жұмыспенен. Есен-аман шал

Осы жұрт Ескендірді біле ме екен? Македония шаһары — оған мекен. Филипп патша баласы, ер көңідді, Мактан сүйгіш, қызғаншақ адам екен.     Филипп өлді, Ескендір патша болды, Жасы әрең жиырма бірге толды. Өз жұрты аз көрініп, көршілерге Көз алартып қарады онды-солды.     Сұмдықпен ғаскер жиып қаруланды, Жақын жерге жау болды, тұра аттаңды. Көп елді күтінбеген қырды, жойды, Ханды өлтіріп, қаласын тартып алды.     Жазасыз жақын жердің бәрін шапты, Дарияның суындай қандар ақты. ІІІапқан елдің бәрін

Абай Құнанбайұлы 1860 жылы 15 жасында әкесінің құдаласуымен Ділдәға (1843-1924) қосылады. Ділдә Жүсіпқызының төркіні Әйбике-Шаншар елінің ақсүйегі Алшынбай Тіленшіұлының ұрпағы. Әкесі Ақшоқыдан жер бөліп беріп, онда Абай сегіз бөлмелі қыстау салдырады. Ділдәдан Ақылбай, Әкімбай, Әбдірахман, Мағауия, Күлбадан, Райхан туған. Екінші әйелі Әйгерім. (шын есімі – Шүкіман) Әнін естіп, ұнатып алған. (1856-1919) Абай Әйгерімге 1875 жылы үйленген. Әйгерімнен Турағұл, Мекайіл, Ізкәйіл, Кенже туған.

Өскемен қаласы бойынша 1 орын, ШҚО бойынша 3 орын иеленді Ермекқызы Алия  Жетекшісі: Дамира Бекетқызы

Абайдың әндері Абайдың музыкалық мұрасы қазақтың ұлттық өнері тарихында ерекше орын алады. Абайдың әуендік таланты халықтық негізде дамып, ақынның рухани жан-дүниесі, әлемге көзқарасы оның лирикалық әндерінде айрықша көрсетілген. Абай әндерінің бізге толық жеткен себебі - олардың халықтың жүрегінде сақталуға сапасы сай келетін шығармалар болғандығында, халық санасынан өшпес орын алғандығында. Абай әндерінің өзгешелігі - мелодиялық, ырғақтық жаңалықтарында, идеялық мазмұнының ашықтығында.  Бүгін

АДАМ - БІР БОҚ КӨТЕРГЕН БОҚТЫҢ ҚАБЫАдам — бір боқ көтерген боқтың қабы, Боқтан сасық боласың өлсең тағы.  Мені мен сен тең бе деп мақтанасың,  Білімсіздік белгісі — ол баяғы. Кеше бала ең, келдің ғой талай жасқа, Көз жетті бір қалыпта тұра алмасқа.  Адамды сүй, алланың хикметін сез, Не қызық бар өмірде онан басқа?! 1901-ші жыл  АДАМНЫҢ КЕЙБІР КЕЗДЕРІАдамның кейбір кездері  Көңілде алаң басылса;  Тәңірінің берген өнері  Көк бұлыттан ашылса. Сылдырлап өңкей келісім  Тас бұлақтың суындай, 

▪Адал жүріп, адал тұр. ▪Адам ата-анадан туғанда есті болмайды: естіп, көріп, ұстап, татып ескерсе, дүниедегі жақсы, жаманды таниды-дағы, сондайдан білгені, көргені көп болған адам білімді болады. ▪Адам баласына адам баласының бәрі – дос. ▪Адам баласына жыртықсыз, кірсіз, сыпайы киініп, һәм ол киімін былғап, былжыратып кимей, таза кимек – дұрыс іс. ▪Адамзат – бүгін адам, ертең – топырақ. ▪Адамшылықтың алды – махаббат, ғаделет. ▪Аз ба, көп пе, адам баласы бір түрлі мақтаннан аман болмағы – қиын